We moeten bedenken hoe laat er vetrokken moet worden voor de volgende afspraak. De conversatie gaat zo: “Zullen we een tijdstip bepalen wanneer we gaan?’ De reactie is: “Een tijdstip bepalen? Hoezo bepalen? We spreken toch gewoon af hoe laat we moeten vertrekken, dat hoeven we niet te bepalen.”

Nou ja, dan bepaal je toch hoe laat we gaan? Maar dat klonk dus veel te formeel voor de ander. En dus vond hij het irritant en onnodig ingewikkeld. Aan het woord ‘bepalen’ hangt voor de ontvanger van deze vraag een proces van besluitvorming aan vast. En inderdaad, hier is geen ingewikkeld proces voor nodig. Maar ik kan niet bedenken dat de ander dit zo interpreteert. Een vertrektijd bedenken is niet ingewikkeld. Wat zit hier achter? Dat de eén, nota bene niet iemand die heel zwart wit denkt, of in de moderne kleurentaal: niet heel blauw is, wil iets afspreken en gebruikt een woord dat bij de ander irritatie oproept. Want de toon waarop hij zei: ”Hoezo bepalen” was behoorlijk scherp. Vast iets uit het verleden. Waarschijnlijk hebben andere mensen vaak iets voor hem bepaald. Maar ook dat is een aanname.. Hoe dan ook. Een woord kan voor de één een heel andere lading hebben dan voor de ander.  Soms is taal zo lastig. Zit er iets achter bij degene die zegt dat hij het wil bepalen? In mijn geval niet, maar in algemene zin kan je wel dit opmerken: wat is je drive om iets te zeggen? Dit voorbeeld is er natuurlijk één om te verwaarlozen, maar als dit te vaak gebeurd, je verkeerd begrepen wordt, dan is het wijs na te gaan bij jezelf waarom het dit soort reacties oproept. Een kort gesprekje kan je helpen. Hoe beter je communiceert, elkaar begrijpt, hoe makkelijker en leuker het leven en je werk is. Wie wil dat niet?  Wil je meer inzicht hebben in je drives ( motivatie ), waarom je doet wat je doet en zegt, geef een gil.