Ik: ”Hoeveel broeken neem je mee?” Antwoord van mijn partner: “Twee.” Welke? “Nou die blauwe en deze, die ik nu aan heb.” Ik kijk hem niet zo begrijpend aan en zeg: Dus dan neem je er één mee.  Nee, dan neem ik er toch 2 mee? Deze die ik aan heb en die andere.” Maar dan neem je er dus één mee in de koffer….. “ja maar dan heb ik twee lange broeken mee”.

Goed, hier komen we dus niet uit. We zitten ieder op een totaal andere golflengte. Dit is een mooi voorbeeld van miscommunicatie die heel regelmatig voorkomt, en helaas ook regelmatig leidt tot irritatie en ruzie.

Wat is hier aan de hand? We hebben ieder ons eigen beeld van wat we doen, en dus de waarheid. Eén broek in de koffer, één aan is voor mijn partner in totaal twee. En aangezien hij inderdaad mee gaat op vakantie gaan er in totaal twee broeken mee. Klopt. Ik zie voor me dat als je twee broeken meeneemt er twee in de koffer gaan. Dan neem je twee broeken mee, en ja je hebt er ook nog één aan. Ik zie dat niet als drie. Hij wel. Wie heeft er gelijk? Geen idee. We vinden alle twee dat we het juiste zeggen en dat de ander ‘een beetje dom is’ en het niet begrijpt. Hebben we hier ruzie over gemaakt? Nee, nu niet meer, maar vroeger kon de vlam in de pan slaan. Toen gingen we voor ons eigen gelijk en probeerden we de ander daarvan te overtuigen. Zonde van de energie en de negatieve emotie. Want het lukt toch niet.

Waar komt het vandaan dat we zulke andere woorden gebruiken, hetzelfde bedoelen maar het anders zeggen? Voor dit soort dingen moet je een beetje verder kijken. Ik ben een visueel ingesteld persoon, mijn partner zit meer op de feiten, zo zijn we gebakken en dat gaat niet veranderen.

De truc is om te accepteren dat we het beide aan het rechte eind hebben, terwijl ik stiekem nog steeds denk: je neemt er dus maar één mee.

Dit gaat uiteindelijk helemaal nergens over, maar het geeft een goed beeld van hoe simpel miscommunicatie, op grotere schaal zou kunnen leiden tot echte problemen. En ook: als het vaak gebeurt in een relatie er veel kapot kan worden gemaakt.

Wat als je dit ervaart? Een paar tips:

• Gelijk hebben is iets anders dan gelijk krijgen. Wat is de reden dat je dit perse zou willen? En is dit het gedoe waard?
• Je verdiepen in de ander: waarom zegt hij/zij dit? Waar komt het vandaan?
• In plaats van oordelen, een vraag stellen. Bijvoorbeeld: “ Als je zegt ik neem er één mee en heb er één aan, samen twee dan snap ik dat. Nu is het verwarrend voor mij. Kan je dat begrijpen?”
  Als het antwoord een vorm van ‘nee’ is dan heeft het geen zin er verder op door te gaan. Laat een ieder in z’n waarde en weet dat het de volgende keer weer een verwarring op zou kunnen leveren
  Als het antwoord ‘ja’ is dan heb je een gesprek. Het is overigens belangrijk dat je ander de ruimte geeft voor begrip en de emoties die er kunnen zijn.
• Door het even te laten rusten kan je op een afstand naar deze communicatie kijken, hopelijk kan je er alle twee om lachen en wordt het geen issue.